op weg naar huis

Hoeveel liedjes zijn er wel niet over geschreven? Thuis, naar huis gaan, thuis komen, thuis voelen, thuisloos zijn. Op welke manier ook, we zijn er allemaal mee verbonden. Thuis ís belangrijk voor ons mensen. En terwijl ik dit schrijf ben ik mij er zeker van bewust dat het niet vanzelfsprekend is om een thuis te hebben. Maar dat is een ander verhaal. Graag wil ik dit lied delen. Want het was een weg voor mij, en dat is het nog steeds natuurlijk, de weg naar tipinjehuis.

Een weg die ik al lang bewandelde. Met soms een enorme omweg. Zoals ik in mijn bio schrijf begon de passie voor alles wat met wonen en interieur te maken heeft al vroeg. In speelgoed en spel. Maar ik mag niet vergeten te vertellen welke rol kerken hierin gespeeld hebben. En het oude huis van mijn vroegere overburen.

Oude gebouwen hebben bij mij een streepje voor. En ook al hebben mijn man en ik een droom om ooit een nieuw, nul-energie, huis te bouwen, ik denk dat er geen nieuwbouwhuis op kan tegen het karakter en de ziel van een oud exemplaar. Bij mij begon die liefde in kerken. En geloof me, ik heb ook een hoop lelijke exemplaren gezien. Maar met een vader als predikant en een man als beroepsmusicus op het orgel, heb ik er uren doorgebracht. Ook vaak genoeg met tegenzin, maar al snel verdween ik met mijn hoofd in een fantasiewereld, waarin ik het hele gebouw, van boven tot onder ging herontwerpen tot een woning. Ik had helemaal geen VR bril nodig.
Behalve het karakter en de ziel van die oude gebouwen speelt geur ook een rol. Zo heb ik nog veel herinneringen in de achterhoek, aan het oude huis van de overburen. Ik kan mij de geur nog precies herinneren. Dit statige huis werd zo nu en dan in de weekenden boven bewoond door een bejaard stel uit Amsterdam. Mijn oudste zus huurde de benedenverdieping. Voor mij als meisje van 12 was dit een grandioze plek om te dwalen en mij te verwonderen. Ook daar ging mijn fantasie er op los. En daar groeide de liefde voor oude meubelen, oude stoffen en de karakteristieke details van een huis.

Terugdenkend aan deze periode in mijn leven vroeg mijn oude basisschoolvriendin mij toen al om advies voor haar slaapkamer. We zette de boel flink op z’n kop. Ik wist het toen dus eigenlijk al…

Maar het leven loopt soms anders dan je dromen. Toch was het diezelfde vriendin (die ik overigens járen niet had gesproken) die mij met een spontaan kaartje aan het denken zette. Het was tijd. Twee burn-out’s verder was het tijd om ervoor te gaan. Alles in mijn lichaam vertelde mij dat ik dit moest gaan doen. Want zelfs wanneer ik in de diepste put zat, een muurtje schilderen beurde mij altijd weer op.

Dit werk mogen doen voelt voor mij ook als thuis komen. Dit is wat ik wil doen. Ik heb er de afgelopen jaren, maar vooral afgelopen jaar, hard naartoe gewerkt. En vandaag stap ik weer een grote drempel over. Want tipinjehuis.nl is vanaf nu online! Spannend en leuk!

Ik hoop met heel mijn hart dat ik mensen mag inspireren en ondersteunen met hun (t)huis.

Lieve groetjes Tip